De laatste molenaar was Teunis Dorst, de molen was in dienst tot 10 mei 1927.
De molen werd gesloopt in 1927 en vervangen door een elektrisch gemaal van 34 pk, geplaatst op de stenen uitwateringssluis aan de dorpshaven.
Tot aan de sloop in 1929 werd de molen bemalen door leden van de familie Dorst. Deze familie komen we op meer watermolens tegen, zoals Mijnsheerenland (Oostmolen), de Molenwegsche Molen te Strijen maar ook buiten de Hoeksche Waard, zoals op de wipmolen te Kijfhoek. Teunis Dorst was de voorlaatste molenaar, zijn zoon Jacob werd na hem molenaar. Omdat er als watermolenaar weinig te verdienen viel, werd er veel gevist op paling in de polder. Teun had grofweg 100 fuiken, maar hij gebruikte er maar 50. Deze fuiken werden in het oostelijk deel van de polder weggezet, daar was het venig, en daar zat dus ook de paling. Ook had hij 2 raamnetten, die voor het scheprad konden worden geplaatst. Wanneer de molen nu flink gang maakte, zwom de paling door de stroming in het net. In een goede nacht kon men zo wel een heel maandsalaris verdienen! Het ene raamnet was wat grover dan de andere. Was de paling nog jong, dan gebruikte hij een grof net. De jonge paling kon er zo doorheen, en zodoende verder groeien. De goede palingvangst was mede te danken door de sluisgang in de polder. De boezem was onderhevig aan het getij in de Oude Maas, en wanneer het lang vloed bleef kon er niet gesast worden. Om extra wateropslag te hebben, was er bij Heinenoord een zgn. boezemland. Wanneer de boezem tot het maximale was opgemalen, seinde Teun met een lamp in het bovenhuis naar een boer, die vervolgens het sluisje naar het boezemland opende. Het water uit de boezem kon daarin uitvloeien, en zodoende kon de molen weer verder malen. Wanneer de boezem hoog opgemalen was, was de druk op de wachtdeur vele malen groter dan normaal. Het scheprad had hierdoor meer tegendruk, waardoor het een enorm waterballet veroorzaakte. In de volksmond werd de molen daarom ook wel de "Fonteinmolen" genoemd.
